ما معتقدیم تا به طور فیزیکی و جسمی حرکت نکنیم ب هیچ وجه حالمان بهتر نخواهد شد.همه ما به خوبی میدانیم تا تکانی ب خود ندهیم و خود را مشغول نکنیم حالمان بهتر نمیشود.با کارکردن /حواس خود را پرت میکنیم و دیگر به افکار همیشه حاضر سرشار از بدبختی فکر نمیکنیم و به گفتگوی ذهنی خود درباره ی اینکه من خیلی بد هستم و زندگی خیلی ناامید کننده است گوش نمیدهیم.باید بپذیریم ک در برابر رفتار# افسرده گونه خود ناتوانیم و همینطور بپذیریم ک زندگی مان غیر قابل اداره شده است …