در تمام موارپذیرفتن این که افسردگی باعث ناتوانی ما شده واقعاً چه چیز مثبتی می تواند داشته باشد؟
شاید بگوییم “ما که از قبل هم این موضوع را می‌دانستیم و به خاطر همین هزینه های زیادی را صرف درمان خودمان کرده‌ایم” اما اگر واقعاً بپذیریم که ناتوان هستیم، به شکل متناقضی نیروی تازه ای دریافت خواهیم کرد. انگار رودخانه‌ای که تا امروز غم و اندوه ما را آبیاری می کرد و باعث رشد آنها می شد راهش را کج کند و برود.
شاید بگوییم “سردرگمی ما که هنوز برطرف نشده است، این‌ها چگونه واقعاً کار می‌کنند” وقتی اقرار می کنیم که شکست خورده‌ایم، غرورمان از بین می‌رود. زمانی که بپذیریم ناتوانیم و در کنارمان فقط دوازده قدم و رابطه دوستانه با اعضا وجود دارد، مثل این است که اشعه نور به جسم و قلبمان بتابد و بگوییم “خوب تمام عمر داشتم مسیر افسردگی را می رفتم اما حالا می خواهم به روش شما زندگی کردن را امتحان کنم”.

هر سفری در زندگی با اولین گام آغاز می شود. امروز شما یک گام بزرگ به سوی رشد شخصیتی و آرامش برداشته اید.
افسردگی، تجربه ای است که ما به تنهایی نمی توانیم از شرش خلاص شویم. تجربه ای که نیاز داریم بر روی آن کار کنیم و به زمان احتیاج داریم. در افسردگان گمنام بر این باور هستیم که قبل از شروع و دیدن تغییر، لازم است به طور منظم در جلسات حضور یابیم.
ما دریافتیم اگر خواهان تغییر و شروع یک حس بهتر هستیم باید بهای آن را در زندگیمان بپردازیم و شروع به تغییر دادن نحوه تفکر، اعمال و احساساتمان کنیم.ما درمان های معجزه آسا و راه های میانبر نداریم. اگر به خودتان فرصت دهید و به طور منظم به جلسات بیایید، به آهستگی شروع به مدیریت زندگی تان خواهید کرد ، به این معنا که خود ارباب زندگیتان می شوید نه آنکه در کناری بنشینید و به افسردگی اجازه دهید که شما را منزوی و احساسات تان را تحت کنترل بگیرد.
ما نیز مانند شما بودیم اگر بر روی روی اصول افسردگان گمنام کار کنید نتیجه خواهید گرفت. افسردگان گمنام بر این باور است، کسی که به گروه مراجعه می‌کند و تمایل به تغییر دارد هر زمانی که مایل است می تواند شروع کند آمدن به یک گروه خودیار مانند پوشیدن کفش‌های نو است ابتدا ممکن است کمی سخت به نظر بیاید اما اگر تسلیم شوید و مدتی به پوشیدن آنها ادامه دهید مانند کفش های قدیمی تان می شوند.